2026 dwingt AI organisaties tot pijnlijke keuzes: van besluitvorming naar uitvoering

AI is in 2026 geen hulpmiddel meer, maar een uitvoerende kracht. Bedrijven moeten hun organisatiestructuur herzien, stelt het Amerikaanse AI-bedrijf FourKites: wie wil groeien met AI, moet ongemakkelijke keuzes durven maken.

De voorspellingen voor 2026 laten een duidelijke rode draad zien: kunstmatige intelligentie is niet langer een losse technologische keuze, maar een katalysator die organisaties dwingt om fundamentele beslissingen te nemen die jarenlang konden worden uitgesteld.

Wat automatiseren we wel en wat blijft mensenwerk? Welke risico’s op het gebied van compliance accepteren we, en welke niet? En misschien wel de meest confronterende vraag: ondersteunt onze organisatiestructuur eigenlijk wel de strategie die we zeggen na te streven?

Volgens Stephen Dyke, Director Strategic Solutions bij FourKites, is het moment aangebroken waarop organisaties zichzelf niet langer kunnen ontzien. Hij zegt er het volgende over:

“Supply chain-leiders moeten moeilijke vragen durven stellen die organisaties dwingen om wat ze zeggen te willen te verzoenen met hoe ze daadwerkelijk zijn ingericht om te opereren. De spanning tussen groeidoelstellingen en kostenverantwoording verdwijnt niet zolang niemand die expliciet benoemt.”

Veel supply chain-organisaties spreken de ambitie uit om wendbaar en responsief te zijn, maar meten hun teams uitsluitend op kosten per eenheid en budgetafwijkingen. Ze willen innovatie in netwerkontwerp, terwijl niemand binnen de organisatie zeggenschap heeft over meer dan één schakel in dat netwerk.

Ze verwachten dat AI de voorraadpositie optimaliseert, maar houden vast aan gescheiden winst- en verliesrekeningen voor productie, distributie en retail, die elk hun eigen lokale KPI’s maximaliseren.

Die tegenstrijdigheden zijn volgens Dyke niet nieuw, maar zijn in het nieuwe jaar steeds lastiger te negeren. “De bereidheid om AI te adopteren en te implementeren zal transformatieprojecten versnellen. Organisaties die echt vooruitgang boeken, zijn degenen die bereid zijn ongemakkelijke gesprekken te voeren over de vraag of hun structuur hun strategie daadwerkelijk ondersteunt.”

Waar AI tot nu toe vooral is ingezet als hulpmiddel bij besluitvorming, verschuift die rol snel. Amanda Dyson, VP Marketing bij FourKites, ziet 2026 als een kantelpunt.

“Het tijdperk waarin AI slechts dient als beslissingsondersteuning eindigt in 2026. De vraag verschuift van ‘Kunnen we AI vertrouwen?’ naar ‘Waarom doen mensen dit nog handmatig?’ Organisaties zullen AI-agents vertrouwen om routinematige beslissingen uit te voeren, niet alleen om ze aan te bevelen.”

Die ontwikkeling heeft directe gevolgen voor de vaardigheden die professionals nodig hebben. Naarmate AI steeds meer standaardtaken overneemt, neemt de vraag naar menselijke kwaliteiten juist toe. Interpersoonlijke vaardigheden, emotionele intelligentie, creativiteit en kritisch denkvermogen worden bepalend.

Dyson benadrukt dat onderscheidend vermogen in 2026 niet zit in technische kennis alleen.

“De vaardigheden die professionals onderscheiden, zijn die waarmee ze organisatiepolitiek kunnen navigeren om afdelingen op één lijn te krijgen, relaties met leveranciers kunnen opbouwen die vroegtijdig informatie opleveren, en kritisch kunnen beoordelen of een patroon dat AI ziet daadwerkelijk een signaal is of slechts ruis.”

AI dwingt organisaties daarmee niet alleen tot technologische vernieuwing, maar vooral tot zelfreflectie. De makkelijke vragen zijn gesteld. Wat overblijft, zijn keuzes die raken aan macht, structuur en verantwoordelijkheid en die laten zich niet automatiseren.