Fans vermoeden AI in Taylor Swift Google-spel

Taylor Swift’s nieuw album “The Life of a Showgirl” ging gepaard met een interactieve promotie: een Google-scavengerhunt waarbij fans 12 locaties moesten vinden, QR-codes scannen en uiteindelijk een videopuzzel ontgrendelen, volgens techcrunch.com.

Maar onder fervente fans groeide scepsis. De twaalf mysterie-video’s die als aanwijzingen dienden, oogden in sommige scènes te “synthetisch”: alsof ze deels of volledig met AI gegenereerd waren. Gevolg: discussies over authenticiteit, lenteraars en promotieethiek.

Het spel begon eenvoudig: een Google-zoekopdracht op “Taylor Swift” leverde een bericht op: “12 cities, 12 doors, 1 video to unlock.” Fans moesten de fysieke locaties opsporen, QR-codes scannen, en zo steeds één van de twaalf video’s vrijspelen. Uiteindelijk moesten de gebruikers collectief 12 miljoen keer “op de deur kloppen”: pas dan ging hij open en onthulde het lyric-fragment van “The Fate of Ophelia”.

De video’s functioneerden als puzzelstukken: elke clip bevatte aanwijzingen. De actie werd aangekondigd via Google zelf, met een promotievideo vol digitale landschappen en een oranje deur.

Hoewel het spel creatief was, viel het fans op dat sommige videoclips een computerachtige uitstraling hadden: harde randen, onlogische lichtval, of beweging die niet natuurlijk leek. Die schijnbare tekortkomingen leidde tot speculatie en kritiek: werden de clips (gedeeltelijk) gegenereerd door AI?

TechCrunch merkt op dat het niet met zekerheid te zeggen is of en in hoeverre AI is gebruikt. Google heeft geen commentaar gegeven over hoe de video’s zijn geproduceerd.

Het is niet de eerste keer dat Swift geconfronteerd wordt met AI-gerelateerde controverse. In het verleden verzette ze zich tegen onrechtmatige deepfakes waarbij haar beeltenis werd misbruikt.

De situatie illustreert een spanningsveld in hedendaagse popcultuur: promotietechnieken evolueren steeds meer richting digitale kunstmatige creaties, maar bijzondere artiesten hebben vaak een publiek dat waarde hecht aan “echtheid”.

Voor fans is de garantie dat een video echt is, met menselijke regie, echte beelden, belangrijk om verbinding te behouden. Wanneer een promotie te “perfect” wordt, ontstaan vragen: wat is nog echt ‘van Swift’ en wat is marketing in gesynthetiseerde vorm?

De controverse toont ook aan dat artiesten met digitale middelen spelen aan een dunne grens. Een promotiecampagne moet boeien, maar mag geen vertrouwen breken. Voor Taylor Swift, met haar sterke merk en trouwe volgers, is reputatie extra kwetsbaar.

De reactie van fans op deze campagne laat zien hoe AI in cultuurproductie niet langer een abstract onderwerp is, maar een praktisch dilemma: hoe combineer je creativiteit, efficiency en technologische vernieuwing, zonder de menselijke essentie te verliezen?