Oboe stapt de arena van AI-onderwijs binnen

Oboe is een nieuw leerplatform van oud-Spotify-medewerkers dat zich richt op mensen die nieuwsgierig zijn en zelf willen bepalen wat ze leren. In plaats van klassiek interactieve chatbots, biedt Oboe “cursussen” op basis van gebruikersprompts; je typt wat je wilt weten en Oboe genereert een gestructureerde tekst-module, soms met audio-versies, FAQ’s of andere ondersteunende formats, volgens The Verge.

Wanneer je een onderwerp kiest, bijvoorbeeld “de oorsprong van kunstmatige intelligentie” of “natuurintelligentie”, genereert Oboe een “deep dive”-tekstvorm, met structurele onderdelen zoals introductie, kernonderdelen, labeled secties en soms tabellen of illustraties. Ook is er een podcast-versie van de cursus in sommige gevallen, opgezet via AI-gegenereerde “hosts”. De inhoud lijkt vaak geschreven in de stijl van een inleidend hoofdstuk van een leerboek.

Belangrijk is dat Oboe niet werkt als een conversatie-chatbot: je voert niet een dialoog met de AI, maar krijgt één samenhangend stuk content na je prompt. Daarbij ontbreken vooralsnog directe bronnen of citaties in de teksten. Oboe werkt eraan die optie later toe te voegen, maar doet dat voorlopig nog niet. 

Voor mensen die snel een overzicht willen krijgen van een onderwerp, zonder eindeloos te moeten zoeken, kan Oboe handig zijn. Het platform richt zich op consistentie: alle “cursussen” zien er herkenbaar uit qua structuur, wat helpt bij vergelijken of verder verdiepen. Ook de mogelijkheid om audioversies te krijgen kan aantrekkelijk zijn voor wie liever luistert dan leest.

Daarnaast kan het potentieel besparen op tijd: in één prompt een “complete” module krijgen is minder omslachtig dan zelf afwisselend video’s, artikelen en forums afstruinen. Voor gebruikers met weinig toegang tot formeel onderwijs kan zo’n dienst behulpzaam zijn, mits de inhoud betrouwbaar is.

Het grootste knelpunt is tot nu toe de bronvermelding. Omdat de cursussen geen citaties of duidelijke verwijzingen geven, is het lastiger voor gebruikers om na te gaan of de informatie klopt of volledig is. Verder is er het probleem van hallucinaties. Oboe probeert dat tegen te gaan door modellen elkaars output te laten reviewen, maar dat is geen garantie dat fouten altijd worden gecorrigeerd.

Oboe stelt voor dat het niet de bedoeling is bestaande bronnen zoals boeken of academische artikelen te vervangen, maar eerder te fungeren als “digitale tutor” die je op weg helpt. Wie verder wil verdiepen zal alsnog zelf verder moeten lezen, onderzoeken en controleren. Dit idee sluit aan bij bredere trends: steeds meer AI-tools in onderwijs worden gebouwd rond wat snel basiskennis kan aanbieden, met de gebruiker verantwoordelijk voor verificatie.

Oboe is dus een interessant nieuw initiatief in de wereld van AI-leren: gebruiksvriendelijk, ambitieus, maar (nog) met duidelijke beperkingen. Of het platform betrouwbaar genoeg wordt voor serieus onderwijswerk, hangt af van hoe snel het verbeteringen brengt op het vlak van citaties, feitelijke juistheid én transparantie.