AI-agenten helpen studenten spieken, maar techbedrijven kijken weg

Door de razendsnelle opkomst van AI-agenten is een nieuw soort spieken ontstaan. Studenten gebruiken deze slimme assistenten om opdrachten te laten maken, toetsen te laten invullen en zelfs persoonlijke reflecties te schrijven. Terwijl scholen zich afvragen hoe ze dit kunnen aanpakken, lijken de bedrijven achter de technologie nauwelijks verantwoordelijkheid te nemen en maken ze het steeds makkelijker voor kinderen om te frauderen. Dat schrijft The Verge in een analyse over de groeiende rol van AI in het onderwijs.

De nieuwste AI-agenten kunnen zelfstandig inloggen op leerplatforms zoals Canvas, opdrachten downloaden, antwoorden invullen en resultaten indienen. Sommige programma’s adverteren zelfs met slogans als “laat je huiswerk voor je doen”. Studenten hoeven slechts een link te delen met hun cursus en de AI regelt de rest.

Docenten zien het direct: plotseling foutloze antwoorden, identieke formuleringen of teksten die duidelijk niet in de stijl van de student zijn geschreven. Toch blijkt het moeilijk om het gebruik van deze agenten te bewijzen, laat staan te stoppen.

Techbedrijven die deze AI-tools ontwikkelen, zeggen dat hun producten bedoeld zijn om studenten te “ondersteunen”, niet om fraude mogelijk te maken. Ze wijzen er graag op dat technologie neutraal is. Wat een student ermee doet, ligt niet aan hen. Maar in de praktijk maakt die houding het probleem groter. Veel van de bedrijven weten precies hoe hun tools worden gebruikt en doen weinig om dat te voorkomen. In sommige gevallen zijn functies juist zo ontworpen dat ze naadloos samenwerken met leerplatforms.

Volgens The Verge geven de meeste platforms aan dat ze simpelweg niet kunnen voorkomen dat AI-agenten hun systemen gebruiken. Toch is dat maar een deel van het verhaal. Bedrijven zouden meer kunnen doen dan niets: beperkingen inbouwen, gedrag monitoren en heldere waarschuwingen geven wanneer hun technologie voor onderwijs wordt gebruikt.

Scholen leggen de verantwoordelijkheid vaak bij studenten, studenten wijzen naar de verleiding van technologie, en techbedrijven wijzen naar het onderwijs. Ondertussen groeit het probleem. Docenten zien dat leerlingen opdrachten zonder begrip afronden, dat schrijfvaardigheid achteruitgaat en dat het verschil tussen leren en produceren vervaagt.

AI-agenten zijn inmiddels krachtig genoeg om essayvragen te beantwoorden, bronvermeldingen te genereren en zelfs te reageren op feedback van docenten. Als deze ontwikkeling doorzet zonder tegenmaatregelen, kan het fundament van toetsing en onderwijs betrouwbaarheid verliezen.

De kernvraag is niet of AI gebruikt mag worden, maar hoe. Bedrijven die deze tools bouwen, kunnen een actieve rol spelen door anti-fraude-systemen in te bouwen, transparantie te eisen bij gebruik in onderwijsomgevingen en data te delen met scholen over hoe hun technologie wordt toegepast.Ze zouden zich niet moeten verschuilen achter neutraliteit, maar verantwoordelijkheid moeten nemen voor de maatschappelijke gevolgen van hun producten.

Zolang dat niet gebeurt, blijft AI een instrument dat niet alleen taken versnelt, maar ook het leerproces uitholt. Het onderwijs kan de strijd tegen fraude niet alleen voeren.